"Za kręgiem polarnym"

Za kręgiem polarnym (z t. "Portrety rodzinne")

harmonia zawodzi
ciężko jęczą basy
za kręgiem polarnym
wspomnienie lata
na lodowe tafli
potyka się echo
komendant konwoju
pije z rozpaczy
pod jodłą usnęły
ludzkie portrety
w wagonie bydlęcym
skrzypi resztka życia
w sztywnych od lodu
ludzkich postaciach
zorza polarna
pędzi nieboskłonem
święty Ambroży
odmroził stopy
zapłakał głośno
wrócił do szeregu
kolumna ruszyław poszukiwaniu Workuty